«Μη με ρωτάτε πώς μια μαθηματικός αποφάσισε να γίνει μεταφράστρια της ελληνικής γλώσσας. Δεν έχω την απάντηση και μάλλον δεν πρόκειται να τη βρω ποτέ. Θυμάμαι ότι τότε κάποιος μου είπε: κάνεις λάθος, παρόλο που είναι μια δύσκολη γλώσσα, είναι σπάνια και, αν τυχόν καταφέρεις να τη μάθεις, δεν θα μπορέσεις εύκολα να βρεις δουλειά. Ακουγόταν σαν πρόκληση. Δε σας κρύβω, ήταν το πρώτο και καλύτερο λάθος που είχα διαπράξει στη ζωή μου. Ήδη αγάπησα την ελληνική γλώσσα από το πρώτο μάθημα. Την αγάπησα για την ψυχή της, τον πλούτο της, για την ομορφιά και την εκφραστικότητά της. Και ξέρετε κάτι; Ανακάλυψα πως μόνον οι άνθρωποι με εκλεκτό γούστο μπαίνουν στη διαδικασία να μάθουν μια τόσο μοναδική ξένη γλώσσα, όπως είναι τα ελληνικά, μια γλώσσα σαν θάλασσα που σε καλεί να μπεις στα βαθιά νερά της. Και μπαίνεις, και μαθαίνεις να κολυμπάς μέσα στα κύματα. Μαζί με τη γλώσσα αγάπησα και τους ανθρώπους».

Πρόκειται για λίγα από τα λόγια της Μαρίνα Ντμιτρουσένκο, μιας νέας κοπέλας από το Κίεβο που βρέθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα, φιλοξενούμενη από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.